நானும் ,தெரு நாயும் , கொட்டாங்குச்சியும்

அப்போ எனக்கு ஒரு முன்று வயசு இருக்கும்.. என் அம்மா எனக்கு பால பால் பாட்டில்ல கொட்டி வைப்பாங்க..நான் அதை குடிக்காம இல்லாத வேலை எல்லாம் பண்ணுவேன்.என் முதல் வேலையே தெருவுல இருக்கற நாய புடிகர்துதான்! அத்தையேன் புடிகறேன்னு கேக்கறிங்களா ? எல்லாம் ஒரு பாசம்தான்..

கொல்லபக்கதுல இருக்கற கொட்டங்குச்சிய கொண்டுவந்து..அம்மா பாட்டில்ல கொட்டி வச்சுருக்கற பால அதுல விட்டு, புடிச்சுட்டு வந்த நாய்க்குட்டிய வாசக்கதவுல கட்டி இந்த பால அதுக்கு குடுத்து அது குடிகரத பக்கர்துல அப்படி ஏதோ சாதிச்சுட்ட மாறி ஆனந்தம்.குடிச்சதும் அந்த நாய்க்குட்டிய கயற்றி விட்டுடுவேன்  இதையே ஒருவேலையா தினமும் செய்துவந்தேன் ! ( எவ்வளோ நல்ல எண்ணம்) அந்த நாய்க்குட்டியும் என்ன நடக்குதுன்னு தெரியாமலேயே பாலகுடிச்சுட்டு விட்ட போரும்னு ஓடியே போய்டும்.

அம்மா எத்தனையோ தரம் கண்டிச்சு இருகாங்க இதுலாம் செய்யாதே நீ செய்யறது உனுக்கும் நல்லது இல்ல , அந்த நாய்க்கும் சரி இல்லன்னு.. நான் எதையும் கேட்டதே இல்ல ..( ஆமா நாமலாம் என்னிக்கி சொன்னத கேட்டு இருக்கோம் ?? )

இப்படியே என் லூட்டி தொடர்ந்தது,ஒரு நாள் மதியம் வழக்கம் போல அந்த நாய்க்குட்டி பால குடிச்சது நானும் கயத்த கயற்றிவிடேன்.அப்போ தான் அந்த கொடுமையான  சம்பவம் நடந்தது..எங்க வீடு மெயின் ரோடுல இருந்தது..வீட்டைவிட்டு  ஓடின நாய்க்குட்டி சாலையை கடந்தப்போ ரோடுல வந்த பல்லவன் பஸ் அதுமேல ஏறிடுச்சு ..அப்போ அந்த நாய் குட்டி அலறியது என்னக்கு இன்னி வரை கேட்குது..அந்த தெருவே ஒரு நிமிடம் உறைந்தது போனது அதிர்ச்சியில்! என் அம்மா கோவத்துல என்ன அடிச்சுட்டு அழுதுண்டே போனாங்க..என்னால நடந்தத நம்பமுடியல.நானும் அழுகொண்டேதான்  இருந்தேன் .ஆனா அழுது என்ன ஆகபோகுது போன உயிர் போனதுதான் ! அதுவும் என்னால போச்சு..

அம்மா சொன்னத கேட்டு இருந்தா..நான் அந்த நாய புடிக்காம இருந்து இருந்தா அது அன்னிக்கி அப்படி ஒரு பரிதாபமான கொடுமையான முடிவ சந்திச்சுருக்காது.
இப்பொழுதும் எந்த நாய்க்குட்டிய பார்த்தாலும் அந்த நாய்க்குட்டி ஞாபகம் தான் வருது..எனக்குள் அந்த குற்றஉணர்வு அழியவே இல்லை..


இந்த பதிவு அந்த குட்டிநாய்க்கு சமர்ப்பணம்..நீ என்னை மன்னிப்பாயா ?